برج طغرل یکی از برجهای تاریخی معروف تهران است که در جنوب پایتخت و در محدوده شهرری قرار دارد. این برج در برخی متون تاریخی به برج خلیفه یزید معروف است.
فهرست مطالب
برج طغرل در شرق آرامگاه ابنبابویه در شهرری واقع شده است و از آثار بهجای مانده از دوره سلجوقیان میباشد. این برج با مساحتی بالغ بر ۴۸ مترمربع و ارتفاعی در حدود ۲۰ متر (بدون احتساب گنبد مخروطی شکلی که امروزه اثری از آن نمانده) و با اسکلتی خشتی و آجری بهصورت استوانهای افراشته خودنمائی میکند و نمای داخلی آن بهصورت استوانه است.
چالش و اختلافات فراوانی میان کارشناسان و مورخان درباره شخصیت مدفون در این بنا وجود دارد. عدهای آن را آرامگاه طغرل بیک سلجوقی میدانند و در مجمل التواریخ صفحه ۴۶۵ اینگونه آمده است که: «سلطان طغرل بیک شهرری وفات رسید و تربتش آنجا برجاست». مورخ نامی ترکیه، فارق سومر نیز محل دفن طغرل را همین مکان میداند.
در کتاب النقض نوشته شده توسط عبدالجلیل رازی در قرن ششم هجری قمری به وجود بنایی باشکوه برای آرامگاه طغرل اشاره شده است و وی در پاسخ به سؤال یک فرد از اهل سنت که در کتابش ساخت مقابر توسط شیعیان را سخره نموده بود پس از ضمن برشمردن شباهت این کار با اقدامات انجام گرفته توسط خلیفه اهل سنت در مکه و مدینه مینویسد که: «و گر این مصنف به کعبه و مدینه نرسیده است عجب است که گورخانه سلطان کبیر سعید طغرل –رحمه اللّه– بری ندیده است با چندینی زینت و آلت بعد از صد سال با این حال از زمان» که با توجه به موطن عبدالجلیل که در شهرری میباشد به نظر میرسد نظر او همین شهرری بوده است.
عدهای دیگر از نویسندگان این مکان را محل دفن خلیل سلطان از فرزندان تیمور لنگ و همسر او شادالملک در قرن پانزدهم میدانند. در کتاب جامع ری باستان تألیف حسن کریمیان نیز آمده است که گروهی این بنا را منتسب به فخرالدوله دیلمی میدانند.
محمدمحیط طباطبایی این بنا را متعلق به ابراهیم خواص میدانست و خودش هم پس از مرگ در جوار این برج در سال ۱۳۷۱ به خاک سپرده شد.
در ضلع شمالی و جنوبی برج دو سر درب با معماری طرح رازی ساختهشده است و تقریباً تا ارتفاع ۴ متری برج دیوارها بهصورت توپ تا قطر دیوارهای حدود ۱٫۵ متر تشکیلشده و دیوارهای بالای ارتفاع ۴ متر بهصورت توخالی طراحی شده و وسط آن پلکانی وجود دارد که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمایی میکند که رابطی بین قسمتهای تحتانی و فوقانی برج میباشد.
دربها و قوسهای رازی که فشار فوق العاده ای را تحمل میکند و توخالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک کرده و جنس خشت بهکاررفته در برج که از زاج و خاک و سفیده تخممرغ است بر استحکام آن میافزاید.
سازنده این برج در کف آن و در کنارههای دیوارها کانالهای گذر هوا را تعبیه کرده که این کانالها مانع از رطوبت دیوارها و از بین بردن خرابیهای ناشی از آن میشود.
همچنین دیوارهای برج طوری طراحی شده است که موجب طنین صدا در درون بنا میشود و اگر واعظ یا خوانندهای در وسط برج خطبهای ایراد کند و یا تصنیفی را بسراید، صدای آن در همه برج طنین انداز میشود و به صورت اکووار به سمع همه میرسد. البته شاید وجود سقفی مخروطی که بر فراز دیوارهای برج قرار داشته و اکنون اثری از آن نیست، به این فناوری اکستیکی جلوهای دیگر میداده است.
گفته میشود ازجمله کاربردهای این برج استفاده در شبهای تار با استفاده از روشن کردن آتش بر باروی بلند آن برای راهنمای مسافران جاده ابریشم که از جانب خراسان بهجانب ری میآمدند، بوده و در روز احتیاجات گاهشماری مردم را مرتفع نموده است.
بنا به گفته منوچهر آرین در مقاله «نگاه دیگری به برجها» اطلاق واژه برج به این بنا و بناهای مشابه از آن جا که برج به منازل عبور حرکت سالانه خورشید در دائره البروج گفته میشود حکایت از این مطلب دارد که گذشتگان از این روی سایههای این ابنیه و دریچههای گذر نور خورشید که در روی آنها تعبیه شده پی به برجی که خورشید در آن غوطهور میباشد میبردند زیرا که در هر برجی خورشید ارتفاع خاصی در آسمان نسبت به افق و میل خاصی نسبت به جهات جغرافیایی مناطق دارد. لاجرم سایهها و طرز تابش آن متفاوت خواهد بود که از این تغییرات میتوان در تعیین روزها و برجها بهره برد و این فناوری بهکار در این ساختمانها است که کلمه برج را بر آن گذاشتهاند.
برج طغرل علاوه بر ویژگیهای ذکرشده، ویژگی منحصربهفرد دیگری به نام ساعت آفتابی دارد که در دل کنگرههای آن پنهان شده است و شاید مورد مشابه آن در تاریخ علم کمتر یافت شود.
کاربرد آن به این صورت است که ترکهای دورتادور برج بهگونهای طراحی شده که با طلوع آفتاب در سمت شرق بنا، کمکم یکی از کنگرهها روشن میشود و آفتاب به درون آن میتابد. باگذشت نیم ساعت از طلوع خورشید، نصف کنگره روشن میشود و باگذشت یک ساعت از طلوع خورشید، یک کنگره به طور کامل روشن میشود. به همین ترتیب باگذشت دو ساعت دو کنگره و با گذشت سه ساعت سه کنگره روشن میشود، تا اینکه لحظهای فرامیرسد که خورشید روی نصفالنهار منطقه و در بیشترین ارتفاع خود از افق قرار میگیرد. در این هنگام خورشید دقیقاً بالای سر در جنوبی برج قرار میگیرد، زیرا دربهای برج کاملاً شمالی جنوبی بوده و روی نصفالنهار واقع است. در این زمان سایه تیغهای که بالای سر سردر ورودی است درست در بالای تبری ضربی گونه سردر قرارگرفته و حکایت از لحظه اذان ظهر دارد و در زمستان که ارتفاع خورشید پایینتر است در لحظه ظهر خورشید از درب جنوبی درست وسط برج میتابد. همچنین اگر چنانچه خورشید از لحظه ظهر بهجانب غرب گرایش یابد، حال کنگرههای جانب غرب شروع به روشن شدن میکند. اگر نیم ساعت از لحظه ظهر بگذرد نیمی از کنگره از جانب غرب روشن میشود، اگر یک ساعت بگذرد یکی از کنگرهها روشن میشود و اگر ۲ ساعت از ظهر بگذرد دو از کنگره روشن میشود و همینگونه ادامه دارد تا زمانی که خورشید غروب کند.
بهطور خلاصه میتوان گفت از روی کنگرههای این برج و روشن شدن آن توسط خورشید، میتوان مقدار گذشت زمان را از لحظه طلوع آفتاب، لحظه ظهر، و مقدار گذشت زمان از لحظه ظهر را محاسبه و تعیین نمود.
برج طغرل برای نخستین بار در سال ۱۳۰۱ هجری قمری و در پایان ۳۵ امین سال پادشاهی ناصرالدینشاه مرمت و بازسازی شد. این مرمت به دستور شاه و به دست وزیرش امین السلطان و توسط ابوالحسن خان معمارباشی انجام گرفت و لوحی مرمرین بر سردر بنا نصب گردید. این بازسازی بنا را از خطر نابودی نجات داد ولی ظرافتکاری قدیمی و بقعه کتیبه کوفی آن را از بین برد.
بعد از انقلاب ۱۳۵۷ سالها این بنا متروک بود تا در اوایل دهه هفتاد بار دیگر مورد بازسازی قرار گرفت و بهطور جدی در نیمه سال ۱۳۷۷ آغاز و در زمستان ۱۳۷۹ به پایان رسید.
اگر علاقهمند هستید از این برج زیبا دیدن کنید، میتوانید هرروز بهجز دوشنبهها به آدرس درجشده بروید و از ساعت ۹ الی ۱۷ به دیدن این مکان زیبا بپردازید.
این اثر در تاریخ ۱۵ دی ماه ۱۳۱۰ به شماره ۱۴۷ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
شهرری، بزرگراه شهید آوینی، بلوار ابنبابویه، خیابان شهید تقی پور